Voor mijn opleiding documentaire fotografie maakte ik een documentaire over het asielzoekerscentrum in mijn woonplaats. Ik ben altijd al nieuwsgierig geweest naar hoe het er aan toe gaat in een asielzoekerscentrum, dit was een mooie kans voor mij om dit te onderzoeken. Ik mocht met een open blik en zonder regie van buitenaf het asielzoekerscentrum bekijken en mijn visie hierop vastleggen.

Eenmaal binnen ontmoette ik mooie mensen. Bijzondere mensen. Mensen met een verhaal. Sommige hadden grote dromen, veel hadden een gezin, er werd een baby geboren. Binnen gebeurden gewone dingen: slapen, werken, spelen en eten. Dingen die alle mensen doen. Alleen de omstandigheden waren niet gewoon. Er was één ding wat ze allemaal gemeen hadden: allemaal waren ze aan het wachten, en niemand wist hoe lang het nog ging duren.

Ik heb ervoor gekozen om dit project in boekvorm te documenteren, waarbij ik foto’s gecombineerd heb met korte interviews.